UV – Visible Spectrophotometers
طیف نورسنجی جذبی یا اسپکتروفتومتری جذبی در ناحیه فرابنفش– مرئی، یکی از قدیمی ترین روش های فیزیکوشیمیایی برای تجزیه کمی انواع مواد معدنی و آلی و تعیین ساختار مولکولی است. اسپکتروفتومتری فرابنفش – مرئی (یو وی – ویزیبل) به طور عمده در تجزیه کمی یا اندازه گیری تمام یون های فلزی و ترکیبات آلی، استفاده می شود، ولی به صورت یک ابزار کمکی برای تعیین ساختار نیز استفاده می شود. ناحیه فرابنفش (یو وی یا فوق بنفش) در محدودۀ ۴۰۰-۱۸۰ نانومتر و ناحیه مرئی در محدود ۴۰۰ الی ۸۰۰ نانومتر قرار دارد و از جنبۀ طیف بینی یا اسپکتروسکوپی بسیار شبیه یکدیگر هستند. دستگاه هایی که برای نشر یا جذب انرژی تابشی در این نواحی استفاده می شوند، به نام نورسنج (فتومتر، Photometer)، رنگ سنج (کالریمتر، Colorimeter) و طیف نورسنج )اسپکتروفتومتر، Spectrophotometer) معروف هستند.
نورسنج ها (فتومترها) دستگاه های ساده و ارزان قیمتی هستند که در آن ها برای تفکیک طول موج ها از صافی (به عنوان تکفام ساز) و برای اندازه گیری شدت تابش از فوتوسل ها یا فوتولوله ها (به عنوان آشکارساز) استفاده می شود. هر دستگاهی که برای اندازه گیری جذب در ناحیه مرئی استفاده شود، کالریمتر (رنگ سنج) نامیده می شود. در واقع، برخی از نورسنج های (فتومترهای) صافی دار به رنگ سنج (کالریمتر) معروف هستند. در اسپکترومترها (طیف نورسنج ها) به جای صافی از تکفام ساز (دارای جزء پاشندۀ منشور یا شبکۀ پراش) برای تفکیک طول موج ها و برای اندازه گیری شدت تابش از آشکارسازهای حساس تر مانند فوتولوله ها یا فوتوتکثیرکننده ها (PMT) استفاده می شود. به همین علت، اسپکتروفتومترها (طیف نورسنج ها) در محدودۀ وسیعی از طول موج ها قابل استفاده هستند.